تحقیقات نشان می دهد والدین می توانند در انتخاب دوستان مناسب به نوجوانان کمک کنند.
در حالی که اغلب والدین از تأثیر زیر نظر داشتن فرزند نوجوانشان نگرانند، مطالعه ای تازه نشان داده که آنها می توانند نقش مهمی در یافتن دوستان خوب، برای نوجوانان ایفا کنند.
نتایج این تحقیق حاوی آن است که نوجوانان بیشتر دوست دارند دوستانی داشته باشند که، برای نمونه، با آنها دعوا نکنند و برای رفتن به دانشگاه برنامه ریزی کرده باشند. همچنین، کسانی باشند که با والدین خود رابطه ای صمیمی داشته باشند و والدین آنها برای فرستادن آنها به مدارس با کیفیت بالا، محله های خاصی را برای زندگی انتخاب کنند که این مدارس در آن موجود باشند.
کنترل و نظارت والدین نیز در انتخاب دوست برای نوجوانان تأثیر زیادی دارد، اما این کنترل و نظارت نباید به صورت پیوسته و مداوم باشد.
همه ما به واسطه از تأثیر و نفوذ گروه همسالان بر رفتار و خلق و خوی نوجوانان مطلعیم، بنابراین درک روند شکل گیری رابطه دوستی بسیار با اهمیت است. برخی از محققان معتقدند که تلاش والدین در زمان نوجوانی فرزندان، تقریبا هیچ تأثیری بر رفتار آنها ندارد. گروه همسالان در این زمینه اهمیت بسزایی دارد. با این حال، گروه دیگری از محققان شواهدی یافته اند مبنی بر اینکه والدین می توانند به عنوان بنیانگذاران ایجاد روابط دوستانه فرزندانشان، به آن عمل کنند.»
محققان دریافته اند که شیوه های خاص مراقبتی والدین، حتی با نفوذی که پدر و مادر خودشان بر رفتار فرزندانشان دارند، به خصوصیات و شخصیت دوستان نیز مربوط است. این احتمال هم وجود دارد که نوجوانان دوستانی را که از نظر اخلاقی بیشتر شبیه خودشان هستند انتخاب کنند.
محققان فکر می کردند که والدین می توانند بر دوست یابی فرزندان خود از طریق دستکاری محیط (مانند انتخاب مکان زندگی آنها)، کنترل و نظارت آنها، آموزش رفتارهای مناسب، و شکل دادن روابطی نزدیک و دوستانه با آنها، آنها را تحت تأثیر قرار دهند.
آنان دریافتند که کیفیت رابطه والدین و فرزندان، بطور مداوم به خصوصیات دوستان نوجوانان مربوط است. رابطه با کیفیت، از مسائلی است که والدین و نوجوانان در تعامل با یکدیگر، ارتباط مداوم و ابراز محبت به دیگران در آن مشارکت می کنند. تحقیقات نشان داده که وقتی نوجوانان با والدین خود روابطی خوب برقرار می کنند، معمولا آنها دارای دوستانی هستند که کمتر با هم نزاع داشته و کمتر اهل بزهکاری بوده اند، و بیشتر مایل به شرکت در فعالیتهای فوق برنامه مدرسه، تلاش برای کسب معدل بالا و برنامه ریزی برای رفتن به دانشگاه بوده اند.
اما زمانی که روابط بین نوجوانان و والدین آنها با درگیری و نزاع همراه است، نوجوانان بیشتر با دوستانی ارتباط داشته اند که با آنها دعوا می کردند و خلافکار بودند، و کمتر خصوصیات اجتماعی بودن، مانند کسب معدل بالا در دروس را در خود داشته اند.همچنین انتخاب محل زندگی به دلیل دارا بودن مدارس خوب توسط والدین، نوجوانان را به انتخاب دوستان خوب تشویق می کند.
وقتی والدین با دوستان فرزندان خود بیشتر آشنایی داشته باشند، نشان دهنده آن است که آنها بیشتر به خصوصیات فردی- اجتماعی گرایش دارند. اما بین والدین و دوستانی که در فعالیتهای بزهکارانه شرکت دارند، هیچگونه پیوند صمیمانه ای وجود ندارد. همچنین نوجوانانی که خودمختار هستند، به دوستانی تمایل دارند که بزهکار هستند. اما خودمختاری همیشه مسئله ای نگران کننده نیست. وقتی نوجوانان در بیشتر فعالیتهای فوق برنامه شرکت می کنند، به میزان بیشتری به داشتن دوستانی که در چنین فعالیتهایی شرکت دارند، ترغیب می شوند.»
به هر حال هنوز هم والدین در زندگی فرزندان خود پس از رسیدن به دوران بلوغ نقش مهمی را ایفا می کنند.
«بیشتر افراد متوجه تأثیر مستقیم والدین در رفتار نوجوانان هستند. با این که یافته های ما نشان می دهد که والدین همچنین می توانند در رفتارهای فرزندان خود با شکل دادن به گزینش دوستان او به طور غیرمستقیم تأثیر بگذارد. پدر و مادرها بیشتر تمایل دارند که با حفظ رابطه ای مثبت با نوجوانشان با مشارکت بالا و درگیری کمتر، بر گزینش فرزندان خود تأثیر بگذارند. آنها همچنین می توانند با انتخاب مدارس خوب برای آنها و با گرفتن اطلاعات در مورد دوستان فرزند خود و والدین آنها، به روابط اجتماعی آنها کمک کنند.»