منصور ابراهیم زاده در یكی از مهم ترین مقاطع دوران مربیگری خود قرار دارد. او البته سه مقطع مهم در دوران مربیگری اش داشته است. یكی زمانی كه به عنوان سرمربی روی نیمكت تیم ملی ایران نشست،دیگری وقتی بود كه با قهرمانی لیگ برتر فقط یك قدم فاصله داشت و سومی همین الان است كه امكان دارد تا فینال و قهرمانی لیگ قهرمانان پیش برود. او در دو دو تجربه اول ناموفق بود. در واقع همه چیز را به بی تجربگی باخت تا گاهی در خلوت خودش حسرت آن روزها را بخورد وگرنه ممكن بود الان در جایی بسیار بزرگ تر از نیمكت ذوب آهن قرار داشت.
او اما به نظر می رسد آن اتفاقات را فراموش كرده و به این می اندیشد كه سومین مقطع مهم دوران مربیگری اش سرانجامی همانند دو مقطع قبلی نداشته باشد. او زمانی كه به عنوان سرمربی روی نیمكت تیم ملی نشست از پس سوریه در تهران برنیامد و با ذوب آهن هم در شرایطی كه فقط یك قدم تا قهرمانی لیگ فاصله داشت به فولاد باخت و مهم ترین افتخار دوران مربیگری اش را از دست داد.
منصور ابراهیم زاده با تجربه ای بسیار بیشتر از آن زمان،اینك در نیمه نهایی لیگ قهرمانان آسیا قرار دارد و آن طور كه در گفتگوی اختصاصی با ایلنا مطرح كرد،دیگر همه چیز را تمام شده نمی داند. او می خواهد این بار حساب شده تر از هر زمان دیگری به جلو حركت كند تا دیگر حسرت گذشته را نخورد.
آقای ابراهیم زاده می توان گفت كه شما الان در مهم ترین مقطع زندگی ورزشی تان قرار دارید؟
این طور می شود گفت كه از زمان های خوب زندگی ام است. پایان كار را نمی دانم چه می شود اما تلاش می كنم كه بهتر شوم و پیشرفت كنم. زمانی همه چیز خوب خواهد شد كه ذوب آهن قهرمان لیگ قهرمانان شود.
فكر می كنید امكان پذیر باشد؟
من به عنوان یك انسان امیدوارم و تلاشم را می كنم.امكانش وجود دارد.
شما بازی مهمی را مقابل پوهانگ بردید و به نیمه نهایی صعود كردید. الان دوباره به آن بازی فكر می كنید یا اینكه پرونده پوهانگ برای شما بسته شد؟
از نظر بازی و نتیجه، پرونده پوهانگ بسته شده اما باید از تجربه آن بازی استفاده كرد. من هنوز فیلم بازی را برای بازیكنانم پخش می كنم تا نقاط مثبت و منفی آن بازی را با هم ببینیم. این باعث می شود كه درس بگیریم و كمتر اشتباه كنیم.
صحنه ای از آن بازی هست كه فكر شما را مشغول كرده باشد؟
خیلی ساده است. گلی كه خوردیم،گلی كه زدیم و زمان هایی كه روی دو دروازه موقعیت به دست می آمد جزو لحظات مهم بازی هستند.
منظور من این است كه كه كدام صحنه این بازی در خاطر شما مانده است؟صحنه ای كه شما مدام به آن فكر كنید.
فكر می كنم گلی كه خوردیم یك اتفاق خاص بود چون فكر نمی كردم این قدر زود در دقیقه ۱۰ گل بخوریم. ما همگی منتظر بودیم تا دقیقه ۱۵ بگذرد و شرایط بهتر شود اما آن گل زودهنگام را خوردیم. چند دقیقه بعد وقتی به ساعتم نگاه كردم دیدم دقیقه ۱۵ است. آن موقع با خودم گفتم خدا كند زودتر نیمه شود تا بتوانم با بچه ها صحبت كنم.
در نیمه به بازیكنان تان چه گفتید؟
شرایط فنی تیم خودمان و تیم حریف را تشریح كردم و اینكه هر كس وظایف خودش را به خوبی انجام دهد.
به بازیكن خاصی،نكته خاصی نگفتید كه خیلی كلیدی باشد؟
چرا به بعضی ها گفتم اما اینجا نمی شود در موردش حرف زد. به آنها گفتم در شروع نیمه دوم چطور بازی كنند كه تمركزشان را از دست ندهند و از نظر سازمانی به هم نریزند.
خب الان می توان گفت كه تا اینجا،بازی با پوهانگ مهم ترین بازی دوران مربیگری تان بوده؟
ما باید این بازی را می بردیم تا به بازی بعد برسیم.طبیعی است كه تا قبل از صعود به نیمه نهایی،بازی با پوهانگ مهم ترین بازی بوده اما حالا بازی بعدی مهم تر است چون باید آن را ببریم و به فینال برسیم.همیشه همین است. امروز یك چیزی مهم است و فردا یك چیز دیگر.
به نظر من بازی با پوهانگ را باید با بازی تیم ملی مقابل سوریه مقایسه كرد. آن زمان شما به عنوان سرمربی روی نیمكت نشستید و نتیجه لازم را نگرفتید. خودتان هم این مقایسه را انجام می دهید؟
آن جا تیم ملی بود و اینجا باشگاه است. به نظر من شرایط این دو تیم كاملا متفاوت است و نمی شود آنها را با هم مقایسه كرد.البته قبول دارم كه بازی مهمی بود و یك مقطع حساس در زندگی من محسوب می شود. ولی آن زمان شرایط خاصی داشتیم. فدراسیون هنوز شكل نگرفته بود و شاید اطمینان لازم هم وجود نداشت. به نظر خودم خوب كار كردیم ولی هر چه بود گذشت.
الان ابراهیم زاده فعلی با آن ابراهیم زاده چقدر فرق كرده است؟زیاد یا كم؟
فكرمی كنم فرقش را باید مردم بگویند ولی طبیعی است كه من با تجربه تر شده ام و منطقی تر و معقول تر فكر می كنم. قطعا الان خیلی به اندوخته هایم اضافه شده است.
در حال حاضر به بازی با راه آهن فكر می كنید یا بازی با الهلال؟
راستش را بخواهید به بازی با راه آهن فكر می كنم. اول باید از این بازی بگذریم بعد به بازی با الهلال برسیم.
خیلی ها عقیده دارند بازی با الهلال راحت تر از بازی با پوهانگ است . شما شانس زیادی برای فینالیست شدن دارید. به هرحال این عده معتقدند الهلال هر چه هم خوب باشد بهتر از پوهانگ نیست. شما این را قبول دارید؟
من هیچ بازی و كاری را راحت نمی بینم. حتی یك بغل پای ساده هم راحت نیست و باید بیشترین سعی تان را بكنید تا اشتباه نكنید. الهلال قطعا تیم ساده ای نیست.اگر تیم خوبی نبودند الان به اینجا نمی رسیدند.اگر شما یك كاری را ساده ببینید در مورد آن هم ساده فكر می كنید و ممكن است به مشكل بخورید.
به هرحال شما از دو تیم اطلاعات دارید و راحت تر می توانید آنها را با هم مقایسه كنید.
من با الهلال بازی نكردم كه بتوانم در مورد آنها قضاوت قطعی داشته باشم.فقط این را می توان بگویم كه الهلال هم مثل پوهانگ باتجربه است. تیمی كه در خانه حریف ۴ گل عقب می افتد و در وقت اضافه گل می زند تیم خطرناكی است.
شما اگر از این حریف بگذرید به فینال می رسید. در واقع شما یك بازی تاریخی را در پیش دارید كه اگر ببرید برای تان یك دوره تاریخی خواهد بود.
هر دورانی در تاریخ می ماند.
اما فقط اتفاقات مهم در ذهن آدم ها و تاریخ باقی می مانند.
به نظر من شكل ماندنش مهم است و تاثیری كه می گذارد. قبول دارم دوران خاصی است اما مهم این است كه تاثیرات خوبی داشته باشد.
اگر بخواهیم صادقانه صحبت كنیم،الان به لحظه ای كه بازیكنان تان جام قهرمانی در آسیا را بلند می كنند،فكر می كنید یا ترجیح می دهید زیاد ذهن تان را مشغول نكنید؟
من تجربه بدی از این موضوع دارم. یك بار یادتان هست كه در اهواز فقط به یك مساوی احتیاج داشتیم اما باختیم و قهرمانی را از دست دادیم. آن موقع به بعد از بازی بیشتر از خود بازی فكر می كردیم اما الان این اشتباه را نمی كنیم. اول به بازی راه آهن فكر می كنیم،بعد دو بازی با الهلال و بعد هم بازی فینال. بعد از تمام اینها باید به قهرمانی فكر كرد. ما اگر الهلال را نبریم به فینال نمی رسیم. پس خیلی ایده آلیستی و دور از واقعیت است اگربخواهیم از الآن به قهرمانی فكر كنیم. پس بهتر است به بازی هایی كه در پیش داریم فكر كنیم.