كیانوش رستمی، بعد از مدال برنزی را كه در حركت یك ضرب به دست آورد، این شانس را داشت كه این مدال را در حركت دوضرب هم تكرار كند، اما او وزنه ۱۹۸ كیلویی را كه كادر فنی برایش انتخاب كرده بودند، نتوانست بالای سر ببرد. او گفته كه مصدویت قدیمی آرنجش باعث شده كه او دو مدال برنز حركت دو ضرب و مجموع را از دست بدهد.
رستمی به سایت فدراسیون توضیح داده است:« در حركت سوم یك ضرب، وقتی روی تخته رفتم تا وزنه ۱۶۵ كیلویی را مهار كنم، هنگام نشستن پایم لغزید و فشار زیادی روی آرنج دست راستم وارد شد تا جایی كه اگر وزنه را نگه می داشتم، آرنجم از جا در می آمد و به همین دلیل وزنه را رها كردم. همین موضوع باعث شد درد كهنه ای كه مدتها بود تقریبا بهبود یافته بود دوباره شدت گرفته تا آنجا كه موقع آغاز حركات دوضرب وقتی كه می خواستم وزنه را بالای سرم ببرم، از شدت درد اصلا نمی توانستم آرنج دستم را ثابت كنم و راست نگه دارم. وزنه هایی را كه در تمرینات خیلی بیشترش را زده بودم نتوانستم مهار كنم و خیلی راحت و فقط به خاطر یك اتفاق ناخواسته مدال های برنز دوضرب و مجموع را با عنوان چهارمی جهان عوض كردم.»
رستمی با تعریف از كادر فنی، مدعی شده كه از دست دادن دو مدال برنز این وزن ربطی به مربیان نداشته است:« باید صادقانه بگویم كه كورش باقری و فلا حتی نژاد در طول مدتی كه تیم ملی را در اختیارگر فته اند، تحولی بزرگ را در ساختار این تیم بوجود آورده اند و تمام تجربیاتشان را در اختیار ملی پو شان قرار دادند. در روز مسابقه نیز آنها بهترین وزنه هایی را كه امكان داشت، برای من انتخاب كردند تا از كورس قهرمانی و كسب مدال جا نمانم. اگر كم كاری و قصوری هم در سالن مسابقه دیده شد، از من بود نه كادر فنی. آنها برای موفقیت بچه ها انصافا با جان و دل كار می كنند.»
رستمی درباره حضورش در بازیهای آسیایی گوانگجو و شانس مدالش در این بازی ها گفت: « اگر كادر فنی باز هم من را شایسته پوشیدن دوبنده تیم ملی دانست و انتخاب شدم، قول می دهم كه در گوانگجو با كسب یك مدال خو شرنگ تر از شرمندگی كادر فنی و مردم دربیایم.»
رستمی مدالش را به شهدا تقدیم كرده است:« اگر مردم ایران من را لایق بدانند این مدال را كه حاصل چند سال تلاش ورنج شبانه روزی است ، به آنها و شهدای ۸ سال دفاع مقدس تقدیم می كنم كه هر چه ما قهرمانان داریم از رشادتهای آنها است كه قهرمانان واقعی بودند .»