به گزارش ايسنا، بهنام اخوت پور در سمينار آسيب شناسي كودكان كار و خيابان كه در دانشگاه تربيت معلم كرج برگزار شد، گفت: در هند 10 ميليون و 700 هزار، اندونزي دو ميليون و 300 هزار، تايلند يك ميليون و 300 هزار، تركيه دو ميليون و 100 هزار، برزيل دو ميليون و 900 هزار، پاكستان يك ميليون و 700 هزار و ايالات متحده سه ميليون نفر كودك كار مشغول فعاليتهاي اقتصادي هستند.
وي با اشاره به اينكه بيش از 190 ميليون كودك در جهان در اثر استعمار و فقر مشغول به كار هستند، گفت: 122 ميليون كودك كار در آسيا وجود دارند و 62 ميليون آنها مجبور به انجام كارهاي خطرناك هستند.
اخوت پور افزود: در ايران و در سال 1385 بر اساس آمار رسمي، يك ميليون و 700 هزار كودك به صورت مستقيم درگير كار بودهاند. همچنين در كشور ما 915 هزار كودك با عنوان "كودك خانهدار" توسط مركز آمار ايران ثبت شدهاند كه حدود 904 هزار نفر از آنها را دختران و مابقي را پسران تشكيل ميدهند.
در ادامه اين مراسم رضا ببري، مدرس دانشگاه تربيت معلم به بررسي علل و عوامل كار كودكان پرداخت و گفت: كودكان كار و خيابان در ايران زاده صنعت هستند، صنعتي كه با استعمار همراه است. از قرن 14 تا 17 ميلادي اروپا در تب صنعت ميسوخت كه در اثر آن پديدهاي به نام ولگردي و كار كودكان به وجود آمد و از بين رفتن كارگاههاي كوچك و اجبار به كار در كارخانههاي صنعتي اندك اندك مردان را از كارخانهها بيرون و زنان را وارد كرد و سپس كودكان. با ورود كودكان در 1601 ميلادي اولين قانون كار در انگلستان نوشته شد.
وي افزود: كار كودكان خياباني به اين سادگيها نيست كه حل بشود به طور مثال دولت بنگلادش زير فشار يونيسف كودكان زير 15 سال را در صنعت پوشاك از كار بي كار كرد و در نتيجه كشور تا آستانه ورشكستگي رفت.
ببري تاكيد كرد: در زمان رياست جمهوري آقاي خاتمي در حدود سال 80 براي تشكيل ستاد سامان دهي كودكان خياباني دو ميليارد تومان هزينه شد ولي به هيچ جا نرسيد چون كودك خياباني معلول است و علت آن برميگردد به تفكر ما و فرهنگ ما كه اين فضا نه تنها كودك خياباني بلكه فرار دختران از خانواده، زندانيان و معتادين را ايجاد ميكند.
وي چهار دليل را عامل ايجاد كار خياباني براي كودكان دانست و گفت: تا مشكلات اقتصادي، اجتماعي، خانوادگي و مسائل رواني - زيستي وجود دارد كودك كار و خيابان نيز وجود خواهد داشت و افزايش خواهد يافت چرا كه اگر در جامعهاي اين چهار عامل با هم اصلاح نشوند، هرگز به تنهايي اصلاح نخواهند شد.
ببري در پايان گفت: در جامعه كه فرصتها برابر نيست، كودكان خياباني دچار مشكل هستند و اگر بتوانند يك گام جلو بروند هنر بزرگي است. من پيشنهاد ميكنم اگر حس كمك رساني داريد تنها به اين كودكان الفبا بياموزيد و اميدوارم روزي فرا رسد كه اول پدر و مادر بدانند براي چه فرزند ميآورند