ظاهر این میوه شبیه سیب است اما بعضی ها می گویند خواص آن حتی از سیب هم بیشتر است! «به» یکی از میوه های خاص فصل سرد است که به دلیل طعم گسی که دارد بسیاری اوقات نادیده و دست کم گرفته می شود، اما طرفداران آن می دانند که «به» اگر به شیوه صحیح پخته شود چه عطر و طعمی به راه می اندازد! کافی است صبح تان را با یک لقمه مربای به، خامه و نان تازه شروع کنید تا هم از خواص، املاح و ویتامین های فوق العاده آن بهره مند شوید و هم انرژی مثبت این میوه بهشتی را به کل روزتان منتقل کنید.

«به» سرشار از ویتامین های A و B، املاح، فیبر و تانن است و ۱۰۰ گرم از آن حدود ۵۷ کیلوکالری انرژی تولید می کند، بنابراین برای کسانی که می خواهند لاغر شوند این میوه بسیار مفید است. حال اگر کنجکاو شده اید که با خواص و حتی مضرات این میوه بیشتر آشنا شوید با ما همراه باشید. . .

بهترین «به» در اصفهان!

«به» میوه ای خوش طعم و عطر از خانواده سیب است. این میوه اگرچه به صورت خام هم خوردنی است اما اغلب، پخته آن را به صورت مربا و کمپوت در غذاهایی همچون خورش و خوراک مصرف می کنند. «به» دارای گوشت خشک و کرکی است که طعمی ترش و تقریبا گس دارد، با این حال وقتی پخته می شود بو و طعمی بسیار خوش پیدا می کند. «به» در فرانسه، یونان، آرژانتین، نیوزیلند و ایران پرورش می یابد. بهترین «به» ایران نیز در اصفهان کشت می شود. این میوه را در بعضی استان ها ازجمله آستارا، لاهیجان و رامسر «سنگه» نیز می نامند.

می خواهید شاد شوید؟ «به» بخورید!

«به» اثرات مثبتی بر فکر و ذهن می گذارد و از افسردگی جلوگیری می کند، همچنین تقویت کننده قلب، کبد و معده است و زخم معده را بهبود می بخشد. علاوه براین، تحریک کننده اشتها، نرم کننده سینه و ادرارآور است و به هضم غذا کمک می کند. جویدن آن خشکی و بوی بد دهان را هم کاهش می دهد.

حتی قرار دادن تکه های «به» در خانه باعث خوش بو شدن فضا می شود. افرادی که مرتب از «به» استفاده می کنند کمتر دچار سرطان می شوند چراکه این میوه سرشار از آنتی اکسیدان است. خوردن و بوئیدن آن نیز از تهوع و استفراغ جلوگیری می کند. گفته می شود این میوه تقویت کننده رحم است و خطر سقط جنین را کاهش می دهد. «به» همچنین به دلیل دارا بودن پتاسیم، پایین آورنده کلسترول و فشار خون است، در نتیجه از گرفتگی رگ های کرونر قلب و سکته قلبی پیشگیری

می کند.

«به» سبز بهتر است یا زرد؟!

این میوه ممکن است مثل سیب سبز کم رنگ یا طلایی زرد باشد. معمولا اول فصل سبزتر است و آخر فصل طلایی تر می شود اما هر دوی آنها آماده طبخ هستند. با این حال اگر «به های» سبز رنگ را چند روزی خارج از یخچال نگهداری کنید، رسیده و زرد می شوند اما به یاد داشته باشید که بیش از یک هفته آنها را خارج از یخچال نگذارید چون شروع به خراب شدن می کنند. این میوه درون یخچال تقریبا به اندازه سیب دوام می آورد. «به» های عطری نیز کوچک تر و دارای پرزهایی روی پوست شان هستند که پس از شستن میوه به راحتی از بین می روند.

درمان شوره سر با روغن «به»!

روغن «به» برای جلوگیری از تعریق زیاد، شوره سر، سرگیجه، وزوز گوش، تقویت معده، کبد و قلب، بهبود زخم های دهانی، خونریزی های ریوی، اسهال مزمن و زخم روده بسیار مفید است. برای تهیه این روغن کافی است آن را کاملا بپزید و آبش را بگیرید سپس آب «به» را با نصف آن مقدار روغن زیتون بجوشانید تا آبش تبخیر شود و فقط روغن باقی بماند، البته دقت کنید که روغن نسوزد.

میوه ای که مژه ها را پرپشت می کند!

این میوه تقویت کننده معده و متوقف کننده اسهال های ساده و خونی است. در بهبود ورم حاد روده ها، خونریزی های قاعدگی و بواسیری، سوزش مجاری ادرار، تنگی نفس، سردردهای مزمن و التهاب های مختلف نیز بسیار موثر است. علاوه بر اینها باعث تقویت اعمال دستگاه گوارش و کاهش مخاط و سرفه می شود. از خواص دیگر این میوه خوش طعم می توان به از بین رفتن برفک دهان، خونریزی لثه، آبریزش چشم، ریختن مژه و رفع ترشحات زنانگی اشاره کرد.

«به دانه»، بهترین التیام برای بواسیر!

دانه «به» از بهترین درمان ها برای التهاب های دستگاه گوارش و مخاط ها، سرفه های خشک، سینه درد، تب و گرفتگی صدا به حساب می آید اما باید از جویدن و بلعیدن آن بپرهیزید زیرا این دانه حاوی یک ماده سمی و مضر است، بنابراین چند عدد «به دانه» را مدتی در دهان نگه دارید و بمکید تا لعاب آن خارج شود، سپس آنها را بیرون بریزید. همچنین می توانید چند عدد «به دانه» را در آب داغ خیس کنید و لعاب آن را بخورید. لعاب دانه «به» برای ترمیم زخم ها و سوختگی پوست در اثر آتش یا آفتاب بسیار مفید است. برای التیام بواسیر نیز می توانید لعاب «به دانه» را روی موضع مورد نظر بمالید.

«به» فرزندتان را نابغه می کند!

در مورد «به» نکات و عقاید جالبی وجود دارد، ازجمله اینکه :

در قدیم، زنان دانه «به» را می کوبیدند، در مقداری آب خیس کرده و از لعاب آن برای فر کردن موها استفاده می کردند.

در یونان، افرادبه عنوان تشریفات ازدواج از میوه «به» استفاده می کردند. آنها این میوه را به طرف ارابه عروس و داماد پرت می کردند و بر این عقیده بودند که «به» نشانه ای از باروری است.

یک نظریه در مورد «به» این بود که اگر زنان باردار این میوه را زیاد بخورند، بچه آنها نابغه و زیبا خواهد شد!

اروپایی ها بر این باورند که این میوه به هضم گوشت کمک می کند، به همین دلیل اغلب با گوشت های چرب، «به» مصرف می کنند.

می گویند با خوردن «به»، عرق بدن خوشبو می شود.

این میوه چه طبعی دارد؟!

«به» شیرین طبیعت گرم و تر، «به» ترش طبیعت سرد و خشک و «به» ملس نیز طبیعت معتدل دارد. دانه آن نیز طبیعتی سرد و تر دارد. جالب است بدانید که مصرف این میوه پیش از غذا باعث یبوست و پس از غذا باعث نرمی مزاج می شود.

میوه «به» ضرر هم دارد؟

خوردن میوه نارس و خام «به»، توصیه نمی شود زیرا بسیار دیرهضم و قابض است، همچنین «به» شیرین و خام برای اشخاص گرم مزاج مضر است.

کرک یا پرز روی «به»، هضم سنگینی دارد و برای حلق و صدا بسیار مضر است، بنابراین باید قبل از خوردنش، پرزهای روی آن را پاک کنید.

«به» را چگونه مصرف کنیم؟!

برای معالجه اسهال و ورم روده بزرگ ۴۰ تا ۵۰ گرم «به» را خرد کرده و ۱۵دقیقه در یک لیتر آب بجوشانید و مصرف کنید.

«به دانه»، ورم معده را معالجه می کند. برای این منظور باید ۴ گرم آن را در ۱۲۰ گرم آب خیس کنید، سپس آن را آنقدر هم بزنید تا مایعی شکل سفیده تخم مرغ به دست آید.

جوشانده برگ درخت «به»، بی خوابی را درمان می کند. برای این منظور باید یک مشت برگ های تازه آن را ۱۰ دقیقه در یک لیتر آب جوش بریزید تا دم بکشد، سپس آن را صاف کرده و با عسل شیرین کنید. دو قاشق سوپ خوری از این جوشانده را قبل از خواب بنوشید.

برای رفع بی خوابی ۳۰ گرم شکوفه «به» (تازه یا خشک کرده) را در یک لیتر آب جوش با عرق بهار نارنج مخلوط کنید و بنوشید.

برای درمان سوختگی، سرما زدگی و برطرف کردن انواع ترک های صورت و لب ۱۰۰ تا ۱۵۰ گرم «به دانه» را در یک لیتر آب بجوشانید و روزی چند مرتبه به ناحیه مورد نظر بمالید.

شربت «به لیمو» حرارت بدن را کاهش می دهد. برای تهیه این شربت ۲۵۰ گرم آب «به» را با سرکه، آب لیموی صاف و گلاب (هر یک به مقدار ۱۵۰ گرم) و مقداری قند بجوشانید تا قوام بیاید.