اما یک مشکل اساسی در رابطه با سنسورهای سلامتی وجود دارد، اتصال سنسورها به قسمت هایی از بدن که دارای بافت نرمی هستند، دشوار است. اما اکنون محققان ژاپنی موفق به طراحی سنسور متفاوتی شده اند که این مشکل را نیز پوشش می دهد.

محققان ژاپنی موفق به ساخت حسگری های مبتنی بر ژلی شده اند که می تواند فعالیت های الکتریکی بدن را کنترل کرده و حتی نظارت مشخصی نیز به فعالیت اعضای داخلی بدن که مرطوب یا چسبناک هستند نیز داشته باشد.

ماده ژل مانندی که در طراحی این سنسور از آن بهره گرفته شده است، ژلی از پلی وینیل الکل است که معمولا در دستکش های حفاظتی یا قطره های چشمی از آن استفاده می شود. این ژل می تواند تمامی قسمت های بدن را بدون اینکه باعث اذیت یا جدا شدن پوست از بدن شود را تحت کنترل داشته باشد.

در حال حاضر محققان ژاپنی در حال بررسی های تکمیلی این سنسور هستند اما پیش بینی می شود در صورتی که این پژوهش موفقیت آمیز باشد، تحول عظیمی در عرصه سنسورها رخ خواهد داد به طوری که کوچکترین فعالیت های قلبی، ضربان و نبض را نیز با کمک سنسورها می توان تحت کنترل و نظارت داشت.