ریزش موها در زنان، بویژه در خانم های جوان، زندگی آنها را تحت تاثیر قرار می دهد و تجربه تلخی برایشان محسوب می شود. از سوی دیگر، سرزنش ها و نگاه های تحقیرآمیز اطرافیان و دوستان به این افراد، آزاردهنده ترین مساله ای است که با آن مواجه می شوند.
این مساله باعث حضور نیافتن آنها در محیط های اجتماعی زنانه مانند باشگاه های ورزشی و مهمانی ها می شود. آماری از ریزش موی زنان ایرانی موجود نیست، ولی به طور مثال می توان به کشور ۵۳ میلیون نفری انگلیس اشاره کرد که حدود هشت میلیون زن در این کشور از ریزش مو رنج می برند.
ریزش مو نوعی بیماری پوستی به شمار می رود که در نواحی ای از پوست که مو روی آن رشد می کند، رخ می دهد. ریزش مو در زنان بیشتر به صورت موضعی بوده و معمولا به شکلی که در مردان وجود دارد، دیده نمی شود. در واقع ریزش موی منطقه ای بر اثر انواع مشکلات داخلی یا خارجی بدن اتفاق می افتد، ولی در اکثر مواقع، مو در چنین مناطقی دوباره رشد می کند.
ریزش موی منطقه ای به عنوان اختلال خودایمنی، با بسیاری از بیماری ها از قبیل تیروئید، لک و پیس، لوپوس، التهاب روماتیسمی مفاصل و زخم روده در ارتباط است. محققان معتقدند مهم ترین عامل بروز این بیماری، وراثت است. معمولا موها در چرخه های متوالی رشد می کنند و در فواصلی از سال رشد آنها متوقف می شود. بروز هرگونه مشکلی در خلال این چرخه رشد مانند مصرف برخی داروها، بیماری، عفونت یا مواد شیمیایی می تواند مرحله رشد موها را دچار اختلال کند و حتی باعث ریزش مو شود. مردان بیشتر به این بیماری مبتلا می شوند، ولی زنان نیز در معرض ابتلا به ریزش مو قرار دارند و به طور کلی، افراد در هر سنی ممکن است به این بیماری مبتلا شوند.
انواع ریزش مو
معمولا الگوهای ریزش مو در افراد مختلف با توجه به علت ایجاد این عارضه متفاوت است. موها به چند شکل دچار ریزش می شود:
در نوع اول، ریزش موی نقطه ای رخ می دهد که معمولا ریزش ها به صورت دایره ای در ناحیه سر و پوست سر ایجاد می شود.
در نوع دوم، تنگ شدن تدریجی بالای سر است که معمول ترین ریزش مو به شمار می رود. این مدل از جلوی سر شروع و به قسمت پشت سر ادامه می یابد.
در نوع سوم، فرد به طور ناگهانی دچار ریزش مو می شود. موقعیت های روحی و جسمی شدید موجب سست شدن ریشه موها می شود و ناگهان ریزش رخ می دهد.
در نوع چهارم، ریزش مو عمومیت بیشتری دارد و افراد به دنبال برخی درمان های پزشکی مانند شیمی درمانی، دچار ریزش موی عمومی بدن می شوند و پس از پایان دوره درمان، موها بار دیگر شروع به رشد می کنند.
معمولا زنان بین ۳۰ تا ۶۰ سال در معرض ابتلا به ریزش مو هستند. زنانی که از درمان های هورمونی، مانند استفاده از استروژن یا درمان های پروژسترون که جزو روش های پیشگیری از بارداری به شمار می رود، استفاده می کنند و نیز زنان باردار بیش از دیگران در معرض ابتلا به ریزش مو قرار دارند.
چه کنیم موها دوباره رشد کند؟
بسیاری از زنان مبتلا به ریزش مو سعی می کنند این بیماری را از دیگران مخفی کنند، ولی باید گفت بهتر است هرچه زودتر برای این مشکل به پزشک مراجعه کنند، راه حل های درمانی با موفقیت بیشتری بیماری را مهار می کنند. حدود ۵ درصد از زنان زیر ۳۰ سال و ۶۰ درصد از زنان بالای ۷۰ سال به نوعی با این بیماری دست و پنجه نرم می کنند.
پزشک با توجه به نوع ریزش مو، درمان موثر را تجویز می کند. در روش های درمانی، داروی میدوکسیل ۲ درصد، تنها داروی تائید شده سازمان غذا و داروی آمریکا برای مقابله با ریزش موی زنان به شمار می رود.
این دارو برای کاهش فشار خون بالا در مبتلایان به کار می رود، ولی مطالعات نشان داده می تواند رشد موها را هم تسریع کند و در درمان ریزش مو مؤثر باشد. نوع ۵ درصد این دارو در درمان ریزش موی مردانه به کار می رود، اما چنانچه این روش را انتخاب کرده اید، باید کمی صبور باشید و نتایج اولیه مصرف دارو پس از گذشت سه تا چهار ماه ظاهر می شود. حدود ۲۵ درصد زنانی که از این دارو استفاده می کنند، موهایشان در نقاطی که دچار ریزش شده، بار دیگر شروع به رشد می کنند.
از سوی دیگر، پزشکان از مکمل های فریتین نیز برای درمان ریزش مو استفاده می کنند. این ماده، پروتئینی است که مقدار ذخایر آهن بدن را نشان می دهد. بررسی ها حاکی از آن است که زنان مبتلا به ریزش مو به کمبود ذخایر آهن مبتلا هستند و در نتیجه مصرف مکمل های آهن ممکن است تأثیرگذار باشد.
برخی پزشکان استفاده از بعضی شانه های لیزری را توصیه می کنند که روش نوینی برای درمان ریزش مو به شمار می رود. تحقیقات نشان می دهد امواج فروسرخ به کار رفته در این شانه ها باعث افزایش گردش خون در پوست سر و در نتیجه تحریک فولیکول ها و سلول های مو و افزایش سرعت رشد موها می شود.
این درمان منحصر به مردان است، ولی برخی زنان نیز از آن استفاده می کنند. البته باید توجه داشت که اثرات مؤثر درمانی این قبیل شانه های لیزری هرگز به اندازه داروی میدوکسیل نخواهد بود.
تزریق ها و کرم های استروئیدی، لوسیون ها و شامپوها سال هاست که به عنوان درمان ریزش مو به کار می رود. در برخی اختلالات مزمن، درمان های انفرادی مؤثر نیست و ترکیبی از درمان های مختلف باید انجام شود، ولی در مجموع، در بسیاری از موارد، کاهش استرس های روحی روانی به بهبود وضع بیماران کمک می کند.
به خاطر داشته باشید که هرگز درمان قطعی برای ریزش مو وجود ندارد، بنابراین هرگز فریب تبلیغات پرزرق و برقی را نخورید که ادعا می کنند با روش های مختلف می توانند صددرصد ریزش موی شما را درمان کنند.
استفاده از داروهای ضدآندروژن در زنانی که سال هاست به ریزش مو مبتلا هستند، ممکن است در پیشگیری از تشدید این بیماری موثر باشد و از سوی دیگر با تحریک فولیکول های مو، رشد دوباره آنها را موجب شود، ضمن این که تامین ویتامین ها و مواد معدنی موردنیاز بدن نیز در بهبود این مشکل بی تاثیر نیست.
قرص ها و کرم های استروژن و پروژسترون در درمان ریزش موهای زنانه ای که ناشی از هورمون آندروژن است، موثر هستند. این قبیل درمان ها در دوران یائسگی یا زمانی که به دلایل مختلف میزان هورمون های استروژن و پروژسترون در بدن بیماران کاهش می یابد، به کار می رود.