به گزارش سایت حسین ناصری به نقل از خبرگزاری ایرنا، حمید سمندریان که سال ۱۳۱۰ چشم به جهان گشوده بود ۳۰ سال بعد توانست جان تازه ای به تئاتر کشور پهناوری چون ایران زمین بدهد و با همکاری کارگردانان توانمندی از جمله عباس جوانمرد، علی نصیریان، بهرام بیضایی و رکنالدین خسروی تئاتر را به جایگاهی در شأن این هنر برساند.
وی پس از تکمیل تحصیلات در آلمان به ایران بازگشت و هنر خود را در اختیار علاقه مندان این عرصه گذاشت و توانست شاگردان هنرمندی را تربیت کند.
سمندریان در ۲۲ تیرماه سال ۱۳۹۱ تئاتر ایران را تنها گذاشت و بیضایی در سوگ وی نوشت: «نمایش داغ دار اوست».
امروز در سالروز درگذشت این هنرمند جاویدان در عرصه هنرهای نمایشی با اردشیر صالح پور که از شاگردان وی بود به گفتو گو نشستیم.
وی سمندریان را یکی از برجستهترین و شاخص ترین کارگردانان تئاتر ایران خواند و اظهار داشت: به عنوان شاگرد این هنرمند با نحوه کار، نبوغ، جدیت و سختکوشی او آشنا بودم.
این کارگردان تئاتر با تاکید بر اینکه سمندریان از هوشمندترین کارگردانان تئاتر ایران بود، خاطرنشان کرد: این هنرمند در طول عمر تئاتری خود با وجود اشراف کامل بر فرهنگ و موسیقی کشورمان هرگز نمایش ایرانی به صحنه نبرد و برای همه اجراهایش از نمایشنامههای خارجی استفاده میکرد اما تمامی آنچه به صحنه برد بهترین نمونه از تئاتر قوی، منسجم، کامل و تأثیرگذار بود.
سمندریان تئاتر را با نظم و انضباط دقیق پیش میبرد و در نمایشهای خود پیامهای انسانی و جهانی و دغدغهها و مفاهیم بشری را ابراز میکرد.
این مدرس تئاتر اظهار داشت: سمندریان با وجود اینکه هرگز روی صحنه بازی نکرد اما بازیگر فوق العاده ای بود و این را میشد در ارائه توضیح یک نقش برای بازیگر متوجه شد. البته که بهره مندی از این هنر از ملزومات کار کارگردانی است.
از سوی دیگر کارگردان باید توانمندی بازی گرفتن از هنرمند را داشته باشد که سمندریان سرآمد این کار بود.
صالح پور با بیان اینکه سمندریان در طراحی و انسجام کاری تواناییهای بی شماری داشت تاکید کرد: سمندریان بسیار مطالعه میکرد و با ذکر این نکته که رمان بهترین بستر برای درک جزئیات زندگی است دیگران را نیز به خواندن رمان دعوت میکرد؛ او آثار فردریک دورنمات نمایشنامهنویس و رماننویس برجسته سوئیسی را به ایران معرفی کرد و به ویژه نمایشنامه ملاقات بانوی سالخورده را در چند مقطع اجرا کرد.
این کارگردان تئاتر با بیان اینکه سمندریان در دانشگاه تدریس میکرد و شاگردان بسیاری را پرورش داد خاطرنشان کرد: جایش همواره در تئاتر ایران خالی است.
وی افزود: سمندریان همواره به تئاتر دانشگاهی تکیه داشت و در هیچ مقطعی ارتباطش با دانشگاه قطع نشد. او در همه ادوار از دانشجویان تئاتر برای اجراهای خود استفاده میکرد که این نشان از پشتوانه علمی تئاتر وی دارد.
وی با تاکید بر اینکه سمندریان و خسروی از بزرگان عرصه تئاتر بودند که امروز در میان ما نیستند تاکید کرد: در حال حاضر بیضایی و علی رفیعی دو کارگردان برجسته ایران هستند.
صالح پور تاکید کرد: بیضایی در پژوهش، اجرا نمایشنامه نویسی و کارگردانی استاد تمام عیار تئاتر ایران است اما در ایران زندگی نمیکند؛ ایشان جریان تئاتر ایرانی را با فرهنگ، سنت و هنجارهای سنتی به بهترین وجه بیان کرده اما متأسفانه به دلیل ناملایماتی کشور را ترک کردند و در دانشگاهی خارجی به کار و تلاش خود ادامه میدهد.
وی با بیان اینکه جای بیضایی نیز در این روزگار تئاتر خالی است افزود: دقت، جدیت و هوشمندی از ویژگیهای اصلی تئاتر ایشان است زیرا برای اجرای هر دیالوگ، با دقت تلاش میکرد و هنوز هم توان کارهای بزرگ را دارد.
وی با تاکید بر اینکه از سوی دیگر رفیعی در زیبایی شناسی صحنه صاحب سبک است خاطرنشان کرد: ما امروز در تئاتر به نمایش فاخر و ملی نیازمند هستیم تا در سطح سالنی و بزرگ مقیاس در مجموعههای بزرگی مانند تئاتر شهر و تالار وحدت اجرا داشته باشند که این کار از دست بزرگمردانی چون بیضایی و رفیعی بر میآید زیرا تئاتر امروز ما به سمت مینی مال شدن میرود که در سالنهای زیرزمینی با ۵۰ تماشاگر به صحنه میروند.