بیماری آلزایمر برای شخص مبتلا چندان سخت نمی آید و حتی اگر این بیماری چنان پیشرفت کند که خود بیماری نیز فراموش شود، اصلا جای نگرانی ندارد ولی اطرافیان بیمار بیشتر در معرض عوارض ناشی از آن هستند پس لازم است افراد درگیر با این بیماری از عوامل و راهکارهای کم کردن اثر یا جلوگیری بیش از حد آن مطلع باشند.آلزایمر را برخی از متخصصین حوزه درمان، نوع پیشرفته زوال عقلی (dementia) می دانند که در رفتار، حافظه و نوع فعالیت مغز اختلال ایجاد می کند و بیشترین تظاهرات بیرونی آن، از کار افتادن حافظه و فعالیت شناختی فرد بیمار است که کارکرد روزانه وی را مختل می کند.فراموش کردن یاد گرفته های جدید، از اولین نشانه های آلزایمر است و همچنین فراموش کردن اسامی نزدیکان و دوستان سریعا پس از ملاقات با آنها، فراموش کردن ملاقات هایی که همان روز برنامه ریزی شده اند، پرسیدن سوال های تکراری یا فراموش کردن تاریخ تولد ها یا سالگرد ها که می تواند قسمت سخت آن باشد، از علایم آشکار آلزایمر محسوب می شوند.

بارزترین نشانه آلزایمر زمانی است که فرد فراموش می کند وسایل خود را کجا گذاشته است و همچنین در مواردی، وسایل خاصی را که جای ثابتی داشته اند، در مکان های عجیبی قرار می دهد، مثلا سوئیچ ماشین را که جای آن همیشه بر روی جا لباسی بود، در یخچال می گذارد! عدم پیروی از برنامه مشخص یا فراموش کردن مسیر در طول برنامه از پیش طراحی شده، از دیگر عواقب آلزایمر به شمار می آیند که گیج کننده و ناامیدکننده است مخصوصا زمانی که فرد بیمار، سالها آن کار را بدون کوچکترین مشکلی انجام داده باشد یا گم شدن که ناراحت کننده ترین فاز این بیماری است. فراموش کردن کلمات، بد خلقی و عصبی شدن، از یاد بردن خاطره ها، کم شدن ارتباط های اجتماعی و توهم از نشانه های دیگر این بیماری هستند که لازم است اطرافیان درک مناسب تری از شرایط فرد دچار این بیماری داشته باشند. اگرچه هیچ گونه درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد اما بهترین واکنش به آن، تشخیص آن در مراحل اولیه است. آلزایمر در سه سطح خفیف، متوسط و سخت قابلیت تقسیم بندی دارد و در صورت تشخیص سریع می توان در موارد اول و دوم، آثار منفی آن را تا حدود زیادی کم کرد.

عوامل بیماری

افزایش سن از اصلی ترین عوامل ایجاد این بیماری است. ۴۰درصد افراد بالای ۸۵ سال، دچار این بیماری می شوند. نشانه های این بیماری پس از ۶۰ سالگی بروز می کنند و اگر چه افزایش سن از اصلی ترین دلایل آن است اما نمی توان گفت که آلزایمر به دلیل پیری است، بلکه نوعی بیماری محسوب می شود.ژنتیک از دیگر عوامل این بیماری است. پدران و مادران مبتلا، احتمال بیشتری برای داشتن فرزندان آلزایمری دارند.جنسیت نیز از عوامل تأثیرگذار است زیرا که درصد زنان آلزایمری بیشتر از مردان آلزایمری است.مبتلایان به دیابت نیز بهتر است دقت بیشتری در صورت فراموش کردن بدیهیات داشته باشند چرا که دیابت از عوامل بالا بردن ریسک ابتلا به آلزایمر است.

پیشگیری از آلزایمر

راه حل مشخص و محکمی برای جلوگیری از آلزایمر وجود ندارد اما متخصصین چند راه حل برای به تعویق انداختن آن پیشنهاد کرده اند که از مهم ترین آنها می توان به انجام فعالیت های شناختی مانند حل کردن جدول و کلمات متقاطع و سودوکو و همچنین استفاده بیشتر از آنتی اکسیدا ن ها نظیر ویتامینC و ویتامینE اشاره کرد. از طرفی دیگر، مصرف اسیدهای حاوی چربی امگا سه، ورزش و نرمش روزانه نیز می توانند نقش تاثیر گذاری در به تأخیر انداختن این فراموشی آزاردهنده داشته باشند. براساس مدارک و شواهد حاصل از تحقیقات، رژیم غذایی مناسب نیز می تواند در جلوگیری از آلزایمر نقش موثری داشته باشد. رژیم غذایی مدیترانه ای که در آن استفاده بسیار کمتری از گوشت قرمز شده است و بیشتر تمرکز آن روی سبزیجات است، بهترین برنامه غذایی برای کم کردن ریسک آلزایمر تشخیص داده شده که می تواند میوه ها، سبزیجات، ماهی ها، صدف ها، آجیل، روغن زیتون و دیگر چربی های سالم را شامل باشد.

یکی از چالش های محققین حوزه درمان، پیدا کردن واکسنی برای درمان بیماری های غیرویروسی است که آلزایمر ازجمله این بیمار ی ها است. اولین نمونه تزریقی درمان آلزایمر در سال ۲۰۰۰ روی حیوانات انجام شد که به دلیل نامشخص بودن عوارض جانبی آن، هرگز روی انسان ها آزمایش نشد. در تحقیقاتی دیگر، واکسنی با نام UB ۳۱۱ ساخته شد که بدون عوارض خاصی روی انسان آزمایش شد و محققین از تأثیر مثبت آن روی عملکرد مغز خصوصا در افراد مسن دچار آلزایمر، خبر دادند و همچنین محققان به نتایج جدیدی دست یافتند که بسیار امیدبخش است و آن تزریق آمپولی است که امکان ابتلا به بیماری را تا ۹۰درصد کاهش می دهد. براساس این کشف، با یک آزمایش اولیه می توان افراد در معرض ابتلا را شناسایی نمود.