به گزارش سایت حسین ناصری به نقل از خبرگزاری ایسنا، اختلال اضطراب اجتماعی موجب می‌شود فرد در شرایط عادی و در تعاملات مرسوم اجتماعی احساس راحتی نداشته باشد. بر اثر این اختلال، توانایی فرد در انجام فعالیت‌های روزمره، شرکت در اجتماعات و حتی حضور در محل کار تحت تاثیر قرار می‌گیرد.
اغلب اوقات این اختلال با خجالتی بودن اشتباه گرفته می‌شود و لزوما تمام افرادی که خجالتی هستند به اختلال اضطراب اجتماعی مبتلا نیستند.
افرادی که از اختلال اضطراب اجتماعی رنج می‌برند در محیط‌های اجتماعی بسیار نگران و مشوش هستند. معمولا این افراد نگران هستند که مورد قضاوت دیگران قرار گیرند. همچنین آنان احساس می‌کنند زمانیکه وارد یک محیط می‌شوند تمامی افراد حاضر در محل توجهشان به سمت آن‌ها جلب می‌شود.
همچنین این اختلال می‌تواند با علائم فیزیکی از قبیل تعریق، لرزش، احساس گیجی، گرفتگی ماهیچه‌ها و بالا رفتن ضربان قلب همراه باشد.
این اختلال مانع از آن می‌شود که فرد بتواند رابطه دوستی برقرار کرده و آن را حفظ کند. بسیاری از این بیماران برای مقابله با این مشکل کاملا از قرار گرفتن در موقعیت‌های اجتماعی خودداری کرده یا فعالیت‌های خود را محدود می‌کنند.
برخلاف دیگر اختلالات اضطرابی در رابطه با اختلال اضطراب اجتماعی اطلاعات کافی وجود ندارد. از میان ۱۵ میلیون بزرگسال آمریکایی مبتلا به این اختلال بیشتر آنان در دوران کودکی و اوایل دوره نوجوانی با علائم آن مواجه می‌شوند.
درحالیکه فاکتورهای ژنتیکی در اختلال اضطراب اجتماعی تاثیرگذارند برخی از کارشناسان بر این باورند که اضطراب اجتماعی تا حدودی از فاکتورهای محیطی ناشی می‌شوند. به طور مثال، کودکانی که می‌بینند والدین یا دیگر بزرگسالان اطرافشان در محیط‌های اجتماعی از آرامش کافی برخوردار نیستند، تصور می‌کنند این یک رفتار اجتماعی عادی است.
به گزارش لایوساینس، روان‌درمانی و دریافت دارو به طور جداگانه یا در ترکیب با یکدیگر روش‌های موثری برای مقابله با اضطراب اجتماعی هستند.