بازگرداندن عدالت به عرصه اقتصاد كشور، اصلی ترین شعاری بود كه دولت احمدی نژاد هدفمندی یارانه ها را تحت لوای آن طرح ریزی و اجرا كرد. رییس جمهور سابق اندكی پس از استارت این طرح بزرگ اعلام كرد كه با پرداخت مبلغ ۴۵ هزار تومانی ماهانه به هر فرد ایرانی می توان ادعا كرد كه دیگر در ایران هیچ فقیری وجود ندارد و به لطف هدفمندی یارانه ها اقشار آسیب پذیر از مهلكه فقر و نداری نجات یافته اند. صرف نظر از اینكه این اعتقاد تا چه حد صحیح بوده نباید فراموش كرد آنچه به عنوان گام نخست هدفمندی یارانه ها از جانب دولت دهم اجرایی شد حتی با طرح های ابتدایی خود دولت احمدی نژاد نیز چندان سنخیتی نداشت.
در نخستین روزهای پیگیری این طرح بحثی به نام خوشه بندی طبقات اجتماعی مطرح شد كاری كه از طرف دولت امری حتمی و لازم می نمود و نهایی شدن آن مساوی بود با تحقق وعده عدالت اقتصادی دولت. بنای كار بر آن بود كه دولت با توجه به اطلاعاتی كه از خانوارهای ایرانی می گیرد كشور را بر حسب میزان درآمد و كارایی ها به سه خوشه اقتصادی تقسیم كند و به هر خانواده با توجه به این اطلاعات میزان مشخصی از یارانه های نقدی را واگذار كند.