به گزارش پورتال خبری البرز ، اگر دانشمندان بتوانند دارویی بسازند که تأثیرات کاهش کالری بر مغز را تقلید کند، این دارو آنزیمهای سلولهای مغزی را فعال کرده و حتی اختلال شناختی ناشی از پیری چون آلزایمر و از دست رفتن سلول های عصبی در نتیجه پیری به تعویق خواهد افتاد.
تحقیقات روی موش ها نشان داد که دانشمندان می توانند داروهایی بسازند که زوال در عملکرد مغز را از بین ببرد.
بیشتر تحقیقات پیشین درباره محدودیت کالری ها روی موشها و سایر موجودات زنده انجام شده است، اما تحقیق روی انسان نشان می دهد که محدود کردن مصرف کالری می تواند حافظه را در سالخوردگان افزایش دهد.
در تحقیقات جدید محققان موسسه فناوری ماساچوست، چگونگی تأثیر محدودیت کالری ها روی سلول های مغزی مورد توجه قرار گرفته است.
آنها نشان دادند که محدود کردن کالری های جذبی روی موش های آزمایشگاهی تا 30 درصد سطح یک آنزیم را در مغز بالا می برد و از دست رفت سلول های عصبی را به تعویق انداخته است.
موش هایی که کالری های کمتری مصرف می کردند، در آزمایشهای حافظه بهتر هستند.
پس از آن محققان محدویت کالری را تقلید کردند، آنها به موش غذای عادی دادند اما در عین حال به آنها داروی مسدود کننده آنزیم هم ارائه کردند.
این موشها عملکرد بهتری در سلول های مغزی خود داشتند و درآزمایشات شناختی به خوبی ظاهر شدند که این وضعیت درست مشابه وضعیت موشها در زمانی بود که مصرف کالری های آنها محدود شده بود.
این تحقیق نخستین تحقیقی است که نشان دهنده مزایای محدودیت کالری ها روی عملکرد شناختی است، شرایطی که آن را به زوال کمتر سلول های عصبی در نتیجه عملکرد بهتر مغز نسبت داده اند.
کولین مورفی استاد دانشگاه پرینستون که روی پیری و سالخوردگی تحقیق می کند و در این تحقیقات سهم نداشته، اظهار داشت: التزامات و شرایط واضحی برای سلامتی انسان وجود دارد.
لی هویی و جانس گراف نویسندگان اصلی این تحقیقات اظهار داشت که چنین قرصی بدون عوارض جانبی نخواهد بود. تحقیقات ما نشان می هد که ما می توانیم زوال سلولهای عصبی را به تعویق بیاندازیم اما هنوز هم راه طولانی برای ممانعت از این شرایط وجود دارد.
آنها اضافه کردند: داروهای احتمالی هرگز نمی توانند به طور کامل از یک بیماری پیشگیری کنند، اما تا زمانی که بتوان این بیماریها را به تعویق انداخت می توان امیدوار بود.