|
اهل برنامه ریزی هم که نباشیم، اول مهر یعنی همان آغاز سال تحصیلی، با دیدن آدم هایی که تند تند دارند برای زندگی تحصیلی و غیرتحصیلی شان برنامه می ریزند، ما هم جوگیر می شویم تا کمی تریپ آدم های برنامه ریز به خودمان بگیریم و بزنیم توی کار برنامه ریزی! اما معمولا این برنامه ریزی های سرسری هیچ وقت به سرانجام نمی رسند. چون برنامه ریزی هم مثل همه کارها، برای خودش اصولی دارد و فقط آن هایی می توانند در آن به موفقیت برسند که این اصول را بدانند و به آن ها پای بند باشند. سبک زندگی این هفته را قرار است با یک بازی شروع کنیم؛ با بازی خاطره انگیز مار و پله! اما بازی ما یک تفاوت عمده با همه مار و پله هایی که تا به حال انجام داده اید دارد و آن هم این است که اصول برنامه ریزی پله ها و نردبان های موفقیت شما هستند و سدهای سر راه برنامه ریزی هم همان مارهایی می شوند که اگر غفلت کنید، شما را خیلی راحت به ابتدای مسیر برمی گردانند. یک بار با ما، هم بازی شوید تا دست تان بیاید در یک برنامه ریزی صحیح، باید حواس تان به چه چیزهایی باشد.
لطفا پیش از هر چیز خودتان را بشناسید. اگر هم ادعای خودشناسی تان! می شود این مرحله را رد کنید.
توانمندی های تان را مشخص کنید: توانمندی یا نقطه قوت همان ویژگی ای است که سبب پیشرفت و رشدتان می شود. مثل خوش اخلاقی یا مهارت مطالعه.
کاستی های تان را مشخص کنید: برخی ویژگی ها سبب می شود که آدم در زندگی پس رفت کند یا سرعت رشدش کم شود. مثل تنبلی یا بی انگیزگی.
علاقه مندی های تان را مشخص کنید: این که بدانی در زندگی به چه چیزهایی علاقه مندی خیلی به انتخاب راه و مسیر زندگی ات کمک می کند. موفقیت وقتی به سراغ تان می آید که علایق تان را دنبال کنید.
احساسات تان را بشناسید: به احساسات تان در اتفاقات مختلف دقت کنید تا بتوانید بفهمید که حس تان نسبت به مسائل مختلف به شما چه می گوید.
هدف تان قابل دسترسی باشد: لطفا واقع بین باشید. مثلا این که به کره مریخ بروید، غیرقابل دسترس است!
هدف تان مغناطیسی باشد: چیزی را هدف قرار دهید که شما را به خودش جذب و در شما اشتیاق ایجاد کند.
هدف تان روشن باشد: تصورتان را از هدف های زندگی تان کاملا روشن کنید؛ دقیقا قرار است به کجا برسید؟
حالا وقتش است برای خودتان یک هدف درست و حسابی دست و پا کنید.
منفی نگری: "من از اول می دونستم نمی شه...!" وقتی نقش این شخصیت کارتون گالیور را بازی کنید، یعنی هیچ وقت به دلخواه تان نمی رسید.
ارزش های زندگی تان را مشخص کنید: ببینید که در زندگی حاضرید چه چیزی را فدای چه چیزی کنید؟! این یعنی ارزش گذاری روی داشته های زندگی تان.
هــدف تــان قــابـل اندازه گیری باشد: باید بتوانید به صورت کمی یا کیفی هدف تان را اندازه گیری کنید. مثلا تا یک ماه آینده قرار است ۵ کیلو وزن کم کنید؛ به همین سادگی!
هدف تان زمان بندی داشته باشد: برای خودتان مشخص کنید تا چه زمانی قرار است به هد ف تان برسید. مثلا کنکور ۹ ماه دیگر است!
هدف تان متناسب با امکانات تان باشد: عزیزم شما وقتی پول توجیبی ات را هم از پدر بزرگوار می گیری، آن وقت هدف ۶ ماهه ات را می گذاری خرید مرسدس بنز آلبالوئی! بعد می گویند چرا افسردگی زیاد شده!
نشناختن توانایی ها: دوباره به مرحله خودشناسی رجوع کنید. چون با این روند هر چه بیشتر پیش می روید کمتر به هدف تان می رسید.
پشتکار: ادیسون، اسطوره پشتکار است، مثل او باشید تا موفق شوید!
هدف های تان را اولویت بندی کنید. اولویت بندی بر اساس ۳ ویژگی صورت می گیرد.
اهـــــداف تــــان را تقسیم بندی زمانی کنید: یعنی چه کاری، چه زمانی و چه قدر وقت لازم دارد.
خستگی و اضطراب: دارید با برنامه غیرمنتطقی تان به راهی می روید که در توان تان نیست.
ریسک پذیری: گاهی بد نیست که خودتان را در کارهایی شریک کنید که از آن ها می ترسید؛ به قول معروف: قورباغه تان را قورت دهید!
شرایط و امکانات: بسته به شرایط و امکانات در دسترس برای وصول هدف تان، می توانید هدف را اولویت بندی کنید.
زمان: هدفی که زمان کمتری برای رسیدن به آن دارید، در اولویت است. مثلا شما تا کنکور فقط ۹ماه وقت دارید ولی نقاش خوبی شدن، در برنامه ۲سال آینده تان است.
ارزش: هر چه قدر هدف تان ارزشمندتر و با اهمیت تر باشد، در اولویت بالاتری قرار می گیرد.
اهداف کوتاه مدت: اهدافی که حدود ۶ماه زمان می خواهد، تا به آن ها برسید.
اهداف میان مدت: اهدافی که برای رسیدن به آن ها بین ۶ ماه تا ۳ سال زمان، برای رسیدن به آن ها لازم است.
اهداف بلندمدت: اهدافی که ۳ تا۱۰ سال یا بیشتر زمان نیاز دارند تا محقق شوند.
حالا آن ها را از نظر موضوعی تقسیم بندی کنید؛ ببینید اهداف تان در کدام دسته جای می گیرند: علمی و تحصیلی، اعتقادی، جسمی، روحی و روانی، اقتصادی...
بی انگیزگی: یعنی دیگر نیرویی برای ادامه راه وجود ندارد!
به شناخت اصول برنامه ریزی رسیده ایم
تنظیم برنامه متناسب با توانمندی ها: از قدیم گفته اند سنگ بزرگ علامت نزدن است! پس لطفا به اندازه وزن تان، وزنه بالای سر ببرید! این طوری دچار افسردگی هم نمی شوید.
ترس: وقتی از تلاش کردن می ترسید، هیچ وقت پیشرفت نمی کنید...
ایده آل نگر نباشید: از آن قبیل آدم ها نباشید که می خواهند ره صد ساله را یک شبه طی کنند! در نظر نگرفتن واقعیت «پیشرفت تدریجی» برنامه تان را با شکست مواجه می کند.
انعطاف پذیر باشید: برنامه تان را بر اساس عینیات تنظیم کنید، همیشه مقداری زمان برای اتفاقات غیرمترقبه ذخیره کنید تا در مواقع لزوم بتوانید برنامه تان را تغییر دهید.
برنامه تان را مکتوب کنید: برنامه باید مکتوب باشد تا بتوان آن را بررسی و اصلاح کرد. مکتوب کردن برنامه باعث افزایش تمرکز، اعتماد به نفس و تسلّط بر امور می شود.
تنوع در برنامه: استراحت، تفریح و پرداختن به همه امور زندگی باید در برنامه تان گنجانده شود؛ حتی برای شمایی که خیلی جدی هستی!
به تعویق انداختن: یا دیرتر به موفقیت می رسید یا فقط آن را در خواب شب می بینید.
برنامه تان را شخصی سازی کنید: باور کنید هیچ کس بهتر از خودتان نمی تواند برای تان برنامه ریزی کند؛ حتی خود جناب «برایان تریسی»! دلیلش هم واضح است، هیچ کس بهتر از شما، خودتان را نمی شناسد!
برای برنامه تان زمان اجرا درنظر بگیرید: قرار است تا چه زمان برنامه تان به نتیجه برسد؟! یک سال دیگر؟ ۲ سال دیگر؟ تکلیف خودتان را روشن کنید!
توکل: یادتان باشد که توکل به خداوند، مهم ترین عامل رسیدن به موفقیت است.
بازخورد گرفتن از برنامه: ببینید این برنامه ریزی چه اثراتی در زندگی تان داشته! می توانید از اطرافیان تان کمک بگیرید.
آسیب شناسی برنامه: مدتی بعد از شروع برنامه تان، نگاهی به پشت سرتان بیاندازید. ببینید تا چه اندازه با این برنامه، به اهداف تان رسیده اید! اگر برنامه تان خیلی کند پیش می رود و تا موفقیت خیلی راه مانده است یعنی نیاز به تجدید نظر وجود دارد.
برنامه تان را بهبود دهید: مدام اهداف تان را در ذهن مرور کنید؛ توانایی ها و امکانات خود را بسنجید و برنامه تان را به روز کنید. هیچ برنامه ای در ابتدا کامل نیست اما باید راه کمال را طی کند.
شفافیت: آدم های موفق همیشه اهداف مشخص و شفاف دارند.
مشورت: کسی که راه شما را با موفقیت پیموده است خیلی می تواند به شما کمک کند. در ضمن، برای مشورت سراغ هر کسی نروید!
رفیق ناباب (!) سد رسیدن به خیلی از اهداف تان می شود، هرچیزی از نوع نابابش |