زیبایی مقوله ای است كه انسان همواره دنبال آن بوده و هست. در گذشته های خیلی دور زنان از الماس كه در دندان كار گذاشته می شد ، برای بزرگی و زیبایی استفاده می كردند و امروزه این موضوع شكل جدیدی به خود گرفته و مورد توجه خانم ها می باشد.
نگین های دندانی همانند تمام نگین های دیگر از جمله نگین بینی ، گوش و یا ناخن به جهت زیبایی بر روی دندان ها گذاشته می شوند.
نگین ها اشكال متفاوتی دارند. بعضی نگین ها كریستالی می باشند ( سفید یا رنگی ) این گونه نگین ها یك سطح صاف در زیر دارند كه از آن سمت توسط چسب های مخصوص به سطح دندان می چسبد.
از انواع دیگر نگین ها نمونه های طلامی باشد كه به اشكال متفاوت فرم داده شده اند كه بنا به سلیقه شخصی انتخاب می شود. بعضی دیگر از آنها ، نگین به همراه طلامی باشد كه در وسط شكل خاصی از جنس طلایك نگین كریستال وجود دارد.
آنچه در مورد نگین ها بایستی دانست این است كه نگین یك وسیله تزئینی بوده و مدت ماندگاری آن نیز محدود می باشد لذا برای چسباندن آن بهتر است فقط از چسب های مخصوص استفاده گردد.
چسباندن نگین نیاز به تزریق بی حسی ندارد. جهت چسباندن ابتدا سطح دندان تمیز می شود و بدون آسیب رساندن به دندان ، توسط مواد چسبنده مخصوص روی سطح دندان قرار می گیرد و به هیچ وجه بخاطر نگین سطح دندان تراش داده نمی شود
زیرا این مساله باعث آسیب به مینای دندان می گردد و در صورت افتادن نگین جای باقی مانده ، نمای خوبی ندارد و بایستی با مواد ترمیمی اصلاح گردد. پس از چسباندن نگین چند ساعت طول می كشد كه به آن عادت كنیم.
مهمترین مساله در نگهداری نگین بهداشت خوب دهان و دندان است ، زیرا اطراف نگین مكان مناسبی برای تجمع باكتری ها و ایجاد پوسیدگی می باشد.
از آنجا كه طلافلز قابل انطباقی با دندان می باشد نگین طلاماندگاری بیشتری نسبت به نگین های كریستالی ساده دارند.
با این وجود هر زمان می توان بدون آسیب رساندن به دندان نگین را برداشت.اصولاجایگذاری نگین روی دندان سلیقه ای است ، ولی باید توجه داشت روی دندانی كه پوسیدگی دارد گذاشته نشود.
معمولابیشترین دندان كه نگین روی آن كار گذاشته می شود ، دندان ثنایای كناری یا لترال می باشد. در صورت جدا شدن نگین از سطح دندان ، می توان مجددا آن را چسباند.