پژوهشگر طرح، عملكرد اين پرتودارو را پرتودهي از داخل بافت ذكر كرد و گفت: شدت تابش اين دارو در مقايسه با پرتوداروي متداول "يد 125" كمتر است كه اين امر موجب مي شود تا نئوديميوم 140 بافت هاي سالم اطراف بافت سرطاني را تخريب نكند و همچنين امكان استفاده از آن در غده هاي كوچك وجود داشته باشد.
حلما خداوردي نيمه عمر بالا را از ديگر برتري هاي نئوديميوم 140 ذكر كرد و افزود: كاربرد ديگر نئوديميوم 140 در تهيه مولد هايي است كه در تشخيص به كمك دستگاه تصويربرداري دقيق PET به كار مي روند.
پژوهشگر طرح بيشترين كاربرد اين پرتودارو را در پرتودرماني داخلي اعلام كرد و درباره روش توليد آن گفت: در مرحله اول با استفاده از نرم افزارهاي ويژه اي واكنش بهتر انتخاب شد و ماده اوليه به صورت قرصي شكل در آمد و در پولك هاي آلومينيومي قرار گرفت.
وي افزود: اين ظرف سپس به دستگاه شتاب دهنده سيكلوترون منتقل شد و در آنجا به مدت يك و نيم ساعت زير بمباران با پروتون قرار گرفت تا آماده انتقال به سلول داغ و جداسازي شيميايي شد.
خداوردي نشان دار سازي ماده پرتوزا و تبديل آن به پرتودارو را مرحله بعدي ذكر كرد و گفت: اين ماده به نمونه هاي موش تزريق و سپس در فاصله 1، 2 و 4 ساعت با كمك دوربين گاما، تصويربرداري انجام شد.
وي بيشترين تجمع ماده را دو ساعت پس ار تزريق آن در كبد، كليه و طحال ذكر كرد و افزود: پس از 4 ساعت بيشترين تجمع پرتودارو در محل بافت سرطاني ديده شد.
اين طرح در قالب پايان نامه كارشناسي ارشد مهندسي هسته اي به راهنمايي دكتر حسين آفريده، آقاي محمدرضا عبودزاده و دكتر فضائلي و با همكاري مركز تحقيقات كشاورزي و پزشكي هسته اي كرج انجام شده است.