در حالی که بخش فناوری نانو آلمان دارای سابقه طولانی‌تری نسبت به چین است، صنعت فناوری نانو چین به سرعت در یک زمان کوتاه توسعه یافته است.

با این حال، تفاوت‌های زیادی بین دو کشور از بودجه گرفته تا ثبت اختراع و همچنین تفاوت ساختاری وجود دارد.

برلین از سال ۱۹۸۰ در عرصه نانوتکنولوژی فعالیت داشته و در اروپا از نظر بودجه، تعداد شرکت‌ها و مراکز تحقیقاتی پیشرو است. آلمان در میان چهار رتبه برتر نانو در سراسر جهان قرار داشته و دارای نقاط قوت در تحقیق و توسعه است.

بودجه فناوری نانو در آلمان به طور عمده از طریق شبکه موسسات پژوهشی این کشور مانند ماکس پلانک و لایب‌نیتس و همچنین دانشگاه‌ها توزیع شده است.

مؤسسات رابط موثر بین پژوهش‌های بنیادی و صنعت هستند که به برنامه‌های کاربردی تبدیل می‌شوند. بدنه‌های مالی این کشور شامل وزارت آموزش و پژوهش(BMBF)، بنیادهای پژوهشی مانند انجمن پژوهش آلمان(DFG)، انجمن فرانهوفر و موسسات ماکس پلانک، بنیاد فولکس واگن هستند.

آلمان مهد تعداد زیادی از پیشگامان عرصه فناوری نانو جهانی مانند "ب آ اس اف" (BASF)، "بایر"( Bayer)، "زیمنس"(Siemens)، "کارل زایس"( Carl Zeiss)، و شرکت "دگوسا" (Degussa) است.

صنعت فناوری نانو آلمان دارای ۲۰۰۰ گرداننده کلیدی بوده که حدود ۴۰ درصد از آنها "شرکت‌های کوچک و متوسط "‌SMEs))، ۱۳ درصد شرکت‌های بزرگ، ۲۴ درصد نهادهای دانشگاهی و ۹۹ درصد موسسات تحقیقاتی یا سازمان‌های  دیگر مانند شبکه‌های حرفه‌ای، سازمان‌های دولتی، انجمن‌ها و یا موسسات مالی هستند که تمامی موارد ذکر شده شامل استارتاپ‌ها نمی‌شود.

حدود ۸۰ درصد از شرکت‌های فناوری نانو کوچک و متوسط ‌و استارتاپ هستند که ۷۰ درصد از آنها از سال ۱۹۸۵ بنیانگذاری شده‌اند.

شرکت‌های آلمانی به تولید محصولات در زمینه‌های نانومواد، نانوابزار، نانو آنالیتیک (nanoanalytics) و لوازم جانبی  نانو(به عنوان مثال فناوری اتاق تمیز، منابع پلاسماو غیره) می‌پردازند.

 آنها همچنین قطعات و سیستم هایی را که با فناوری نانو بهینه سازی شده را تولید کرده و در این زمینه به ارائه خدمات مشاوره، انتقال فناوری و تجزیه و تحلیل تحقیقات نیز می‌پردازند.

در چین دانشگاه‌ها با داشتن ۴۳٪ از تمام ثبت اختراع‌ها، بیشترین متقاضیان این عرصه هستند در حالیکه در آلمان ۶۶ درصد از کل اختراعات ثبت شده به صنعت مرتبط است.

برخلاف دانشگاه‌های چین، دانشگاه‌های آلمان بر روی تحقیقات کاربردی و کوچک متمرکز شده‌اند از این رو دانشگاه‌های آلمان به عنوان بازیکنان کلیدی این عرصه محسوب نمی‌شوند.

با وجود تفاوت‌ها، ثبت اختراع نانو در چین و آلمان بر زمینه‌های فناوری مشابه متمرکز شده‌ است. در حالی که آلمان زودتر از چین پا به عرصه نانوتکنولوژی گذاشته، صنعت فناوری نانو چین با سرعت چشمگیری در حال پیشرفت است.

امروزه، ده‌ها مراکز عمده تحقیقات چینی و صدها شرکت در تولید فناوری نانو دخیل هستند که سبب کسب درآمدهای میلیاردی برای آنها شده است.

نزدیک به ۹۰ درصد از تحقیقات و توسعه فناوری نانو در چین در مراکز بزرگ اقتصادی مانند پکن، شن‌یانگ، شانگهای، هانگژو و هنگ کنگ متمرکز شده است.

پکن نیز سرمایه گذاری سنگینی در زمینه این صنعت جدید داشته است.

مرکز فناوری نانو در آکادمی علوم چین (CAS) در پکن در ماه اکتبر سال ۲۰۰۰ افتتاح شد و چندین  موسسه و آزمایشگاه دانشگاهی را افتتاح کرد.

این تحقیقات پیشتر و تا آغاز سال ۱۹۹۰، توسط دانشگاه ها و موسسات تحقیقاتی انجام شده است.

اختراعات موسسات تحقیقاتی هر دو کشور تقریبا در یک سطح قرار دارد. با این حال در چین، بخش عمده ای از این اختراع ثبت شده توسط آکادمی علوم چین (۶۶ درصد از کل ۲۰۷۸ اختراع ثبت شده) است. با توجه به بررسی سهم اختراع ثبت شده توسط هر کشور، چین دارای میزان بالاتری از ثبت اختراع نسبت به آلمان است.