بر اساس ماده یکِ پیش نویس طرح سامان دهی تعطیلات رسمی در ایران ، تعطیلات رسمی قطعی در تقویم کشور ، شامل 4 روز نخست نوروز ؛ روز 13 فروردین ؛ روز عید فطر ؛ روز عید غدیر ؛ روز عید قربان ؛ روز نیمه شعبان ؛ روز 28 ماه صفر ؛ روز 21 ماه رمضان ؛ روزهای تاسوعا و عاشورای حسینی ؛ روز 22 بهمن ؛ روز 14 خرداد و اربعین حسینی خواهد بود .
این ماده ، در صورتی که روز عید فطر در روز جمعه واقع شود ، تعطیلی عید فطر دو روز خواهد بود .
روز ولادت و شهادت امام رضا (ع) در استان خراسان رضوی ، و روز شهادت امام صادق (ع) و حضرت زهرا (س) در استان قم ، تعطیل رسمی خواهد بود ؛ اما در این 4 روز ، در همه مناطق کشور ، ساعتِ کار ، یک ساعت دیرتر شروع می شود .
روز 29 اسفند نیمه تعطیل و ساعت کاری تا 12 ظهر خواهد بود.
همچنین مطابق تبصره " 4 " این طرح ، روز 11 اردیبهشت ، فقط برای کارگران کشور تعطیل محسوب می شود .
در مقایسه با دیگر کشورهای جهان ، اگر چه شمار تعطیلات در ایران در مقایسه با دیگر مناطق جهان کم است ، اما آنچه سبب شده است این شمار اندک تعطیلات ، به عنوان چالش جدی در جامعه مطرح شود ، پدیده " تعطیل شدن روز بین دو تعطیلی " و زیان های اقتصادی ناشی از آن است که به اقتصاد ملی وارد می شود .
نکته دیگر که بیش از پیش بر اثر منفی این روزهای تعطیل رسمی ، بر اقتصاد و تجارت کشور می افزاید ، تفاوت روزهای پایان هفته در ایران ( یعنی روزهای پنجشنبه و جمعه ) با تعطیلات آخر هفته در دیگر کشورهای جهان ( یعنی شنبه و یکشنبه ) است . وقتی این تفاوت تقویم کاری هفتگی در ایران با دیگر کشورها ، با تعطیلی بین هفته تقویم شمسی همزمان شود ، ارتباط ها و داد و ستدهای تجاری و مسافرت های ایرانی ها به خارجی یا گردشگران و تجار به ایران ، با مشکل رو به رو می شود و به کمترین روز ممکن می رسد .
با عنایت به این دو نکته ، در طرح سامان دهی تعطیلات با توجه به متغیرها و مؤلفه های تاثیرگذار در تعیین تعطیلات ، تعطیلات به گونه ای سامان دهی شده اند که ضمن حل چالش تعطیل شدن روزهای بین دو تعطیلی به مؤلفه های مذهبی ، ملی و سیاسی در تعیین تعطیلات نیز توجه شده است .
این گزارش همچنین میافزاید : پراکندگی این تعطیلات به گونه ای است که در مقایسه با کشورهای با دو برابر تعطیلات ، بیشترین چالش را برای کشور در زمینه اقتصادی و آشفتگی و به هم ریختگی امور در پی دارد.
در واقع چالش اصلی تعطیلات در کشور ، توالی تعطیلات رسمی ( مذهبی ، ملی و حکومتی ) با تعطیلات پایان هفته و ایجاد پدیده بین تعطیلی در کشور است . مهم ترین علت این پدیده به تعیین تعطیلات مذهبی بر اساس تقویم هجری قمری باز میگردد .
از سوی دیگر به علت چرخش ماه قمری در موارد متعدد ، تعطیلات مذهبی به گونه ای در توالی با تعطیلات ( آخر هفته ، ملی و حکومتی ) که بر اساس تقویم شمسی تعیین شده است ، قرار میگیرد که بخش عمده یک هفته کاری را به تعطیلی می کشاند و پدیده ای را که به بین تعطیلی معروف است ، ایجاد می کند .
نکته مهم در خصوص تعطیلات مذهبی در کشور این است که میانگین تعطیلات مذهبی در جهان ، 5/3 روز است در حالی که در ایران 15 روز یعنی 2/4 برابر میانگین جهانی است . البته این تعطیلات با توجه به ماهیت دینی نظام اسلامی ، امری طبیعی و عادی است .
اما در هر حال ، زیاد بودن تعطیلات مذهبی و پراکندگی آنها در تمام ماه های قمری و تعیین این تعطیلات در تقویم بر اساس تقویم قمری ، سبب تلافی و توالی آنها با تعطیلات ملی ، حکومتی و پایان هفته بر اساس تقویم شمسی می شود .