استان البرز/پورتال خبری البرز:تالاب‌ها از مهم‌ترین بسترهای مولد حیات و تنوع زیستی در جهان است و بر اساس برآورد مرکز نظارت و پایش محیط زیست جهانی، وسعت تالاب‌های جهان 570 میلیون هکتار است که تقریبا 6 درصد مساحت کره زمین را شامل می‌شود.
متاسفانه به علل متعددی از قبیل کاهش حجم آب بر اثر عوامل طبیعی و انسانی، ورود آلاینده‌های مختلف بیولوژیکی، شیمیایی و فیزیکی به محیط‌های تالابی و رعایت نشدن حریم زیست‌محیطی و اکولوژیکی تالاب‌ها، تغییر کاربری اراضی تالابی، خودداری مجریان مختلف طرح‌های آبی از رعایت حقابه طبیعی محیط‌های طبیعی، رعایت نکردن ملاحظات زیست‌محیطی در اجرای طرح‌های عمرانی و شکار و صید غیرمجاز و قاچاق، تالاب‌های کشور در معرض تهدیدات جدی قرار گرفته‌اند.
این تهدیدها به حدی است که در حال حاضر از 22 سایت تالابی ثبت شده کشور در کنوانسیون رامسر، تالاب‌های «شورگل؛ یادگارلو و درگه سنگی»، «مجموعه تالاب انزلی»، «آلاگل، آلماگل و آجی‌گل»، «شادگان خورالامیه و خورموسی»، «نیریز و کمیجان»، «انتهای جنوبی هامون پوزک» و «هامون صابری و هامون هیرمند» در معرض تغییرات شدید اکولوژیکی و در وضع بحرانی قرار گرفته‌اند.
اکنون دریاچه هامون به عنوان هفتمین تالاب بین‌المللی جهان و بزرگ‌ترین دریاچه آب شیرین کشور به علت خشکسالی‌های پیاپی دهه اخیر و احداث سدهای متعدد بر روی رودخانه اصلی ورودی این آب در افغانستان، پایبند نبودن افغانستان به رعایت معاهده بین‌المللی سال 1351 مبنی بر آزادسازی 26 مترمکعب آب در هر ثانیه (820 میلیون مترمکعب در سال) در رودخانه هیرمند و عضویت نداشتن در کنوانسیون رامسر و ضعف قدرت دیپلماتیک ایران در حل این معضل، به کانون بحرانی حرکت شن‌های روان تبدیل و موجب بروز معضلات عدیده اجتماعی و اقتصادی در منطقه شده است.
مرکز پژوهش‌ها اضافه کرده است: با توجه به اینکه حفظ حیات سیستان وابسته به حیات هامون و حیات هامون وابسته به آب ورودی از بالادست است می‌توان این گونه جمع‌بندی کرد که در صورتی که برای معضلات ایجاد شده، به فوریت تدابیری اساسی اندیشیده نشود نابودی تالاب هامون قطعی خواهد بود، بنابراین ضرورت دارد اقدامات فوری و اساسی برای رفع مشکلات تالاب‌های کشور صورت گیرد تا هر چه زودتر این تالاب‌ها به وضع مطلوب دست یابند.