وی افزود: در بسیاری از کشورها مراقبت اورژانس و خدمات حمایتی دیگر برای قربانیان جاده‌ای ناکافی است و این صدمات قابل پیشگیری، در حال حاضر بار سنگینی بر خدمات بهداشتی و درمانی کشورها تحمیل می‌کنند.

ماننتی در ادامه با اشاره به گزارش سازمان پزشکی قانونی ایران در سال ‌2010 گفت: بر اساس این گزارش میزان مرگ و میر ناشی از تصادفات جاده‌ای در ایران ‌23 هزار و ‌249 نفر بوده است.

وی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: ‌21 اردیبهشت بسیاری از کشورها در سراسر دنیا نخستین دهه جهانی ایمنی جاده‌ای را آغاز می‌کنند که هدف از این دوره ‌10 ساله جلوگیری از مرگ و میر و جراحات جاده‌ای است و پیش‌بینی می‌شود تا سال ‌1399 سالانه جان ‌یک میلیون و 900 هزار نفر را خواهد گرفت.

ماننتی افزود: این طرح جهانی به تشریح اقدامات لازم برای بهبود ایمنی جاده‌ها و وسایل نقلیه، بهبود خدمات اورژانس و به طور کلی ایجاد مدیریت ایمنی جاده‌ای می‌پردازد.

وی اضافه کرد: همچنین این طرح فراخوانی برای تدوین و افزایش قوانین و ضمانت اجرایی آن برای استفاده از کلاه ایمنی، کمربند ایمنی، صندلی ایمنی کودک، اجتناب از سرعت و مصرف نوشیدنی الکلی هنگام رانندگی است و امروزه فقط ‌15 درصد از کشورها دارای قوانینی هستند که شامل همه موارد ذکر شده باشد.

نماینده سازمان جهانی بهداشت در ایران با بیان این که پیاده‌ها ، دوچرخه‌سواران و موتورسواران در مجموع بیش از نیمی از کشته شدگان در جاده‌های دنیا را تشکیل می‌دهند ادامه داد : بسیاری از پیشرفت‌های چند دهه گذشته برای حفاظت از سرنشینان خودروها بوده است اما اقداماتی شامل ساختن راه‌های مخصوص دوچرخه و پیاده و خطوط جداگانه موتورسیکلت پیشنهاد می شود تا از این قشر آسیب‌پذیر حمایت شود.

وی تاکید کرد: در صورت اجرای موفق این فعالیت‌ها در سطح جهانی می توان پنج میلیون زندگی را نجات داد و از ‌50 میلیون مورد جراحات جدی جلوگیری کرد که در طول این دهه منجر به پس انداز شدن پنج هزار میلیارد دلار می‌شود.